Bölgesel gazetelerin daha büyük ve daha büyük medya şirketleri tarafından satın alınması bugünlerde geçerli olan normlardır. Dolayısıyla küçük bir topluluk gazetesinin hala küçük bir işletme olması fikri geçmişte kalmış gibi görünebilir.
Ama New York Cooperstown'a giderseniz hayır.
Burada, kasabanın topluluk gazetesi, Freeman’ın Gazetesi, hala çok popüler bir operasyon. Şehirdeki diğer işletmeler kadar yerel olarak sahip olunan ve işletilen işletme.
$config[code] not foundAyrıca, komşu topluluğu kapsayan Hometown Oneonta ve çevrimiçi bir haber kaynağı olan AllOtsego.com da yer alıyor. Ve bugün, tüm şirket hala küçük işletme prensipleri ile çalışmaktadır.
Jim Kevlin, Freeman’ın Journal ve kız kardeşi yayınlarının yayıncısı ve sahibidir. O ve karısı kağıdı 10 yıl önce aldı. Ve şirketin biraz daha uygulanabilir olması için bazı değişiklikler yapmak zorunda kalsalar da, Kevlin’in hedefi, bu küçük kasabayı haftalık olarak kâğıt hissettirmek.
Aslında, haftalık küçük bir gazeteye sahip olmak her zaman onun hayali olmuştur.
Daha büyük pazarlarda birkaç günlük yayında çalıştıktan sonra, Kevlin bir değişiklik istedi. O ve eşi Mary Joan, satın alabilecekleri bölgedeki farklı kötülere bakmaya başladı.
Freeman’ın Journal'ına rastlaması şans eseriydi. Cooperstown’ın haftalık gazetesi, 1808 yılında Cooperstown’ın kurucusu Hakim William Cooper tarafından kuruldu.
Haftalar önce haftalık bir kağıt satın almayı düşünen Kevlin, düzenli olarak Freeman dergisini okudu. Ulusal Beyzbol Şeref Salonu'nu ziyaret etmek için Cooperstown'a yapılan aile gezileri sırasında, komşu Pennsylvania'daki Little League World Series'de durdu.
Ancak Freeman’ın Günlüğü, yıllar sonra satın almak için haftalık bir gazete ararken radarında bile değildi. Bu arada, baktığı diğer kağıtları satın almak için yapılan anlaşmalar ya uygun değildi ya da sona erdi. Kevlin, Small Business Trends ile yaptığı telefon görüşmesinde:
“Bu fikirden vazgeçmeye başlamıştım, ve ardından gazete komisyoncusu aradı ve New York’ta satılık küçük bir haftalık kağıt olduğunu söyledi. Bu fikri hemen reddettim, ama sonra The Freeman’ın Cooperstown’daki Gazetesi olduğunu söyledi. Düşündüm ki, 'Oranlar nedir?' Yani, karım ve ben oraya gittik ve bir şey diğerine yol açtı. Sadece olması gerektiği gibiydi. ”
Kağıdı satın aldıktan ve Cooperstown'a taşındıktan sonra Kevlin bazı değişiklikler yapmaya başladı. Gazetenin personelinin (Kevlin ve karısı dahil) her hafta yerel sakinlere ulaştırması gibi küçük şeyler bile yardımcı oldu. Ve azar azar şirket daha karlı hale geldi.
Fakat en büyük değişikliklerden biri Freeman’ın Journal ve Memleketi Oneonta için çevrimiçi bir varlık oluşturmaktı. Kevlin'in süslü bir web sitesi yapmasına bile gerek yoktu.
Bunun yerine, personelin her gün hikaye ekleyebileceği ve sakinlerin hafta boyunca yerel haberlere erişebilmesi için daha büyük başlıkları vurgulayabileceği bir site istedi.
Ayrıca, web sitesine daha fazla trafik çekmesine yardımcı olan haber güncellemeleri için bir Facebook sayfası başlattı. Ve sırayla Kevlin, kağıdın dolaşımının arttığını söylüyor.
Ancak çevrimiçi haberleri paylaşmanın yararlı olabileceğini düşünürken, profesyonel gazeteciliğin kendisinin ölmekte olan bir alan olduğunu düşünmüyor. Birkaç yıl önce Cooperstown'da meydana gelen bir olaydan sonra bu özellikle belirgindi.
Kasabanın sakinleri, olanlar hakkında söylentilerle doluydu. Ancak Freeman’ın dergisinin personeli dışında hiç kimse gerçek detayları paylaşamadı. Kevlin dedi ki:
“İnsanlar tüm haberlerini Facebook üzerinden alabileceklerini söylemek istiyorlar. Ancak büyük hikayeler olduğunda bir tür profesyonel kadro için bir rol olduğunu düşünüyorum. Facebook'un bu ihtiyacı karşılamak için yeterli olacağını sanmıyorum. ”
Şu anda, şirketin personeli, dördü yarı zamanlı çalışan sadece 10 kişiden oluşmaktadır. Kevlin, bir başka yarı zamanlı muhabirle birlikte gazetenin haberlerinin çoğunu kendisi bildirir.
Çok iş olduğunu söylese de hoşlanıyor. Haftalık gazete işini çalışkan ve meraklı herkese tavsiye ederdi.
Özellikle, kendisinin ve çalışanlarının daha büyük haber yayınları için çalışmaya devam eden tüm kurumsal politikalarla uğraşmak zorunda olmadıkları gerçeğinden hoşlanıyor. Bunun yerine, haberleri kendi topluluklarında bildirmeye odaklanabilirler.
Üst Resim: Ön sıra, Stephenie Walker, yapım koordinatörü; Katie Monzer, ofis yöneticisi; Tara Barnwell, reklam direktörü; muhabir Libby Cudmore; danışman Tom Heitz. İkinci sıra, fotoğrafçı Ian Austin; editör / yayıncı Jim Kevlin, işletme müdürü / eş yayıncı Mary Joan Kevlin; reklam danışmanı Thom Rhodes; grafik sanatçısı Kathy Peters; reklam danışmanı Jim Khoury
1
