Politika yapıcılar, genç ve yüksek büyüme gösteren şirketleri işlerini yaratma yetenekleri için seviyor. Ancak, bu şirketlerin gerçekte ne kadar nadir olduğu konusunda genellikle çok saflar.
Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Teşkilatı (OECD) yayınına göre, Bir Bakışta Girişimcilik 2011'e göre, on veya daha fazla çalışanı olan şirketlerin yüzde birinden azı caydır - on yıldan fazla veya daha fazla bir süredir faaliyet göstermeyen işverenler istihdamı üç yıl boyunca yılda yüzde 20 veya daha fazla artıran çalışanlar.
Amerika Birleşik Devletleri, diğer gelişmiş ülkelere göre ceylan şirketlerinden daha küçük bir paya sahiptir. OECD’nin ABD’deki istihdam artışını ölçtüğü geçen yıl 2007’de, şirketlerin yüzde dörtte birinden azı ceylandı. Durgunluk döneminde ceylanların payı ve bunun ardından gelen zayıf toparlanma hakkında kesin bir veriye sahip olmasam da, ceylanların payının önemli ölçüde arttığından şüpheliyim.Gazelelerin payı, Amerika Birleşik Devletleri'nde her yıl oluşturulan çalışanlarla yaklaşık yarım milyon yeni iş dünyasının, her yıl 1.000'in üzerinde ceylan olacağı anlamına geliyor.
Dahası, çoğu ceylan, diğer şirketlerden daha hızlı büyürken, roket benzeri bir hızla iş eklemiyor. Üç yıl sonra, on çalışanı olan bir şirketin, ceylan olması için gereken yıllık yüzde 20 bileşik istihdam büyümesini yaratması için 17'den fazla çalışanı olması gerekiyor.
Ceylan hızından (süper ceylanlardan) çok daha hızlı büyüyen şirketler hala daha nadirdir - bu yüzden nadiren istatistiksel olarak ölçmek zordur.
Seçilmiş yetkililerimizin, iş yaratma yetenekleri için sevdikleri ceylanların ve süper ceylanların son derece nadir olduğunu kabul etmeleri gerekir. Büyümekte olan genç şirketlere yönelik politikalar oluştururken bu bilgileri göz önünde bulundurmalıdırlar.
Shutterstock üzerinden Gazelle fotoğraf
1
